Söz Emanettir Şiiri - Mehmet Sedat Kurt

Söylenen son sözü unutma.
Fakat, ilk duyduğun söze de sakın itibarsızlık etme!
Kişi, tamamı üstün vasıflarla donatılmış bir nur değildir.
Her insan hata yapabilir…
Hatasını gördüğün dostu terk etme!
Unutma ki dost; doğrusuyla, yanlışıyla kabullendiğin bir
yoldaştır…
Kendini beğenmişlik yapma.
Nefsine hizmet etme!
Yoksa yalnız kalırsın…
Sabret…

“Her yolun bir sonu vardır!
Fakat çaba göster.
Zahmetsiz rahmet yoktur!”

Birileri kalbini kırdıysa, sen de sabrettiysen helal olsun. Bu, sende olan bir erdemliktir.
Daha ne istiyorsun?
Bilmelisin ki Allah; “Ben kırık kalplerdeyim." diye buyurmuştur.
Sabır, hikmet kapısının anahtarıdır…

“Vuslat, ne aceleyle, ne de vazgeçmekle gelir. Vuslat, sabırla gelir…
Sabret, hayırlısı neyse o olsun…”

Kötü söz söylemenin sana bir faydası olmaz.
Hem karşındakine zarar da veremezsin.
Zararı sanadır.
Küfür kişinin kendisinindir.
Sevap da, günah da kişinin kendisine aittir…
Onun bu dünyadan götüreceği azığıdır!
İyi bir amel işlerken birilerinin tepkisini alırım diye endişelenme…
İyi bir amelden kendini alıkoyma…
Birilerinin seni üzeceğini, sana zarar vereceğini düşünme!

“Yaşamın şereflisi gerek bizlere, ölümün de hayırlı
olanı…”

Allah hayrı da, şerri de kişilere göre ayrı ayrı taksim
edendir…
İş işten geçtiği zaman aklının başına gelmesi seni mutlu etmez,
etse de işine yaramaz…

Sevdiklerimiz yanımızdayken onların kıymetini bilmeliyiz.
Allah’a şükretmeliyiz.
Sağlık ve sıhhatimiz için daima Rabbimize şükretmeliyiz.

“Elimizde olan güzel bir şeyin kıymetini, genelde onu
kaybettiğimizde anlarız. Aslında önemli olan, onu kaybetmeden
önce kıymetini idrak edebilmek…”

Manevi değerlerimize, onlarla birlikteyken sahip çıkmalıyız…

“Önce edep, sonra ilim gerek dervişim…
Edep hırkası; insanın en doğal ve en güzel süsüdür!
Aynı zamanda en çok yakışan kalkanı…”

Saygılı olmalı insan!
İyi ahlaklı olmalı!
Selam vermemek, selam almamak…
Bunlar, nefsin büyük oyunlarındandır!
Nefsin tuzaklarındandır…
Eğer nefsine hâkim olursan, zor durumda kalmazsın…
Nefs ve şeytanın tuzağına düşme ey Müslüman kardeşim!
Nefsine değil, ruhuna hizmetkâr ol!
Çünkü nefs kötülüğü, ruh ise iyiliği emreder…

“Adamlık ve para ilişkisi, birbirini tamamlayan bir olgu
mudur sence?
İslam kültürümüzde adamlık takva iledir, parayla değil.
Hataya düşme…”

Bu kaide çok önemli.
Şimdi ilişkiler her ne kadar parayla adam olunduğu ilkesine
göre dizayn ediliyor olsa da, İslam’ın en güçlü yapı taşlarından
olan takva ölçüsü, ehl-i sünnet itikadından geçer.
Bunun için ne para gerekir, ne mal, ne de mülk…

“Bizde eğer birine adam deniyorsa, o da aşkını günde beş vakit eda eden hafız’a denir, derviş’e denir…”

Çünkü o nefsine galip gelmiştir.
Bizde adamlık takva ile ölçülür.
Bizde akıllı olmak, Allah’ın kanun ve nizamlarını yerine getirmeyle ölçülür.
Maddi değerlerin esareti altında vücutlarının horoz gibi kabarık
olduğu kendinden emin görünen, fakat ziyanda olan
gafillere der ki benim kitabım:

"Mizana çekildiğinde tüm
insanlık, 'Eyvah, ben ne yaptım?' diyecek."

Uyarılardan ibret almak gerekmez mi?
Kalbi fetih gerekmez mi?
Nefse kılıç gerekmez mi?

“Boşuna mıydı Fatih’in üç tekbiri…”

Bunların idrakinde olmalı insan. Yoksa yürüdüğümüz yolun,
çalıştığımızın işin, yaşadığımız hayatın, kazandığımız
paranın ve yaşadığımız insan ilişkilerinin mana âleminde
değerli bir yanı kalmaz.
Nefsimize hizmetkâr olmayalım.
Kendimizi ve nefsimizi iyi tanıyalım.
Akıllı olup, ilm-i kelam sahibi olursak ancak nefsimize ve şeytana galip gelebiliriz…
Söz namustur…
Emanettir söz.
Bir söz söylediğin zaman onu kendinde her an bulundur.
Ya da kendinle ilgisi olmayan sözleri söyleme.
Yaptıkların ve söylediklerin birbirini tutsun.
Söz verdiğinde kesinlikle yap.
Tamamlanması gereken bir davadır söz vermek.
Söz verip yapmak demek, bir emaneti yerine geri iade etmek
demektir.
İyi ahlâklı insanlar verdikleri sözleri yerine getirirler.
Verdiği sözü yerine getirmeyen ve bunu alışkanlık hâline
getirenlerden uzak dur.
Onların yaptığı dostluktan hayır gelmez.