Derken
Donuk bitkin ürpertilerle dolu
Dalga dalga bir ses
Yayılıyor
O ağır hırıltıyı dinliyor mu benimle birlikte gece
Bir yarısında saatin aydınlığa ürkerek yanaşmakta olduğu sularda
Yanı başımda korku
Camda parmak izleri durmaksızın acılar yayan siren dalgalarından
Genişliyor daralıyor
Morarmaya duran süt rengi avuç içi
Sormaya çekiniyor muyum
Hepten tüketilme korkusu
Aşınma hali
Kaçmak fena düşünce değil
Ama nereye değin
Nasıl
Avunmak mı
Yenik düşmek istemiyorum bön bakışlı sözlere
Serinliğe boylu boyunca uzanışımın nedeni bu mudur
Bilsem
Dur…
Acı yanı var bu ünleyişin bilemezsiniz benimle yürüdüğünü
Ne değişik işkencedir güvensizlik
Acı suyunu saldıkça
Kuruyor dudaklarım
Keskin bir rüzgar
Aşina sancıları kışkırtıyor
Yine yalnızlıklar
Yine yasa dışı hesaplaşmalar
Karabulutlar alçalır ve çöker
Zifiri karanlık gönül üzgüsüdür
Mahşer yerinin yeniden kurulmasından bana ne diyeceğim
Utanıyorum
Kocaman geçmişle
Anımsadığımda üşüdüğüm dünümle…
Gri pencerenin önünde yolumu bekleyen yarınla…
Uyanan gün galiba
Sokaktaki hareketleri seçmek için kalkıyor perdeler
Gazeteler kıstırılıyor kapılara
Ağır yaralı olduğumu manşetten veren gazeteler…
Aşk nehirlerinin hepsinin de denizlere kavuşması
Yalandır
Söz edilmezse yine de olmuyor aşktan…
Delicesine sarılmak boşluğa niye
Hadi uzat artık
Tutunuvereyim ellerine…
yirmidörtmartikibinondört
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 24.3.2014 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suskun gibi görünen bir yüreğin kendini taşıyan bedenin içinde çığlıklarını o bedenden daha yoğun kim duyabilir…
Bence, 'pirincin taşını ayıklar' gibi ayıklamalı gereksizleri, ayrıntıda kalanları... Çünkü bana göre aşk, sonuç alma işidir... Etrafında dönüp durulması yıpratır onu...
Ve bu gereceği de önce muhatabı bilmeli...
Ne diyeyim, şiirin bana anlattığından vardığım yer burası...
Kutlarım değerli dostumu...
'Ne değişik işkencedir güvensizlik
Acı suyunu saldıkça
Kuruyor dudaklarım
Keskin bir rüzgar
Aşina sancıları kışkırtıyor
Yine yalnızlıklar
Yine yasa dışı hesaplaşmalar
Karabulutlar alçalır ve çöker
Zifiri karanlık gönül üzgüsüdür ' diyor şair, şiirin bir yerinde.
Gönül üzgüsünü ortadan kaldırmak için güven tazelemek gerek önce... Ancak o zaman yok olur gökteki kara bulutlar. Ve ancak o zaman tüm nehirler denize akar...
Kutluyorum kardeşimi ve tüm şiirlerindeki gibi güzel kalemini içtenlikle... Nicelerine diyorum sevgimle...
TÜM YORUMLAR (7)