Söz Dile Mahkûm... Şiiri - Mehmet Şahan

Nasıl konuşmalı? Desem kendime,
İnsansan; insana, “insanca” konuş…
Uyanıp ayılsam gelsem kendime,
Derim ki insana, “kibarca” konuş… (Bakara/83)

Söylerken dinleyen sözden anlasın,
Pel, pel bakanlar gözden anlasın…
Bal olsun kelamın, özden anlasın,
Derim ki insana, “nazikçe” konuş… (Îsra/53)

İncecik incelsin; tel, tel süzülsün,
Ne kimse incinsin, ne el üzülsün…
Bütün kabalıklar dilde ezilsin,
Derim ki insana, “zarifçe” konuş… (Îsra/23)

Öncesi, sonrası; bağı çözmeden,
Bir sağa, bir sola zig-zak çizmeden,
Her mevsim bir başka iklim gezmeden,
Derim ki insana, “düzgünce” konuş… (Ahzab/70)

Her söze inanan bir tek sen olsan,
Hak için adanan, yanan ten olsan,
Oldukça muktedir; mahir, en olsan,
Derim ki insana, “gerçeği” konuş… (Al-i İmran/17)

Öyle dönsün ki dil, ala benzesin,
Döndükçe damlayan bala benzesin.
Bülbüle gül açan dala benzesin,
Derim ki insana, “anlamlı” konuş… (Müminun/3)

Duyuldukça sesin taşlar okşasın,
Çıktıkça nefesin kaşlar okşasın,
Yattıkça kafesin başlar okşasın,
Derim ki insana, “yumuşak” konuş… (Taha/44)

Kimi kandırıyor, kimi utuyor,
Hakkı arar iken haklar yutuyor…
Sanmasın hiç kimse beni tutuyor,
Derim ki insana, “adilce” konuş… (Enam/152)

Bülbül şakıyınca “güz güle mahkûm,”
Özünü görmeye “göz bile mahkûm…”
Unutma ki Şahan, “söz dile mahkûm,”
Evirme, çevirme; kalansız konuş!
Derim ki insana, “yalansız” konuş… (Hac/30)