Söz Bitti Sanma Şiiri - Tanju Çubukçu

Söz bitti sanma
Ne de şiir tükendi
Durgunum biraz,
Suskunum, vurgunum
Sensizlik çöktü üstüme
Bildiğin gibi yani
İnsanlar kayboldu,
Yağmurlar yağmadı,
Rüzgar hiç esmedi,
Güneş batmamış
Ay hiç doğmamış
Yeryüzü yokmuş gibi
Sokaklar, evler, kaldırımlar
Yoktu sanki hiç şehir.
Çocuklar ne güldü
Ne ağladı analar.
Dün ne akşam çöktü
Ne de şafak söktü bu sabah.
Yine özledim seni
Yoksun, yalnızım işte hepsi bu