Söz Bitti Bitiremedim Seni

ölümdü ya gidişin
öldürdün ya beni dün,
tüm maskeleri çıkarıp attığım
soyunup hazırlandığım ölümmüş
bu yüz yılın sevdası da Şirin ’i yazacakmış
dağlarında ki zulmü ben bilirim
ne sen aşabildin, ne ben yaşayabildim sensiz

okuduğum tüm aşk romanlarını yakıyorum
yazılmamış sevda ateşiyle
yalnızlığıma (.) idin yar
mutluluğun anahtarı idin yar
ben senli yaşamı sevdim
sensizlikle baş edemedim
Son bakışın son noktamıydı

söz bitişi dudaklarına konardı
susmak aşkı yaşamaktı,
şimdi yasak mı dudakların bana
şimdi uzak mı sevdam sana
iç çekişinin manasını çözemez oldum
kızaran gözlerinin akmayan yaşı gibi
titreyen dudaklarının arasından ismim çıkmıyor kaç zamandır
söylememeye yeminli misin?

veda ederken sarılmak gibi anlamsız sevişim
“her gün ölmektense
sözlerin bitiminde ölmek olsun yazımız
yada ölene kadar bitirememek “
kurşun oldu son sözün!
her gün öldüm
ben bittim,
söz bitti,
bitiremedim seni.