'Korkutmasın seni gövdemin yaraları,
Aşkın, zincirlere, kelepçelere sığmaz
Kafese tıktığın gönül kuşumu sal artık,
Çığlığımı bir duysan, yüreğin kaldırmaz.'
Yorulunca sana koşmaktan, kuşkularımın sesini dinleyip, adını ve anılarını tedirgin savsak düşüncelerle bir pazarda satar, çığlıklarımı dinlerim. Sen, umudunun peşine takılıp, mantığının gölgesinde yürürsün hiç yılmadan. Sen, gözlerine çaldığın kömür karaları, yüreğine bağladığın adak çaputları ile ömrünü harcayan kız! . Bilirmisin, öfkeyle yoğrulduğun gecelerde, acılarının zamansızlığa kafa tuttuğunu. O gecelerin parmak uçlarında ihtiras nöbetlerine tutulup, içtensizlik denizlerinde sırılsıklam, terler içerisinde açarsın gözlerini yeni sabahlara.
Daha şehir uyanmamıştır oysa. Uçuşan saçlarına güller takıp, kuşları havalandırmak istersin yuvalarından. Dilindeki türkülerle inersin kapkara limanlara ve yüreğindeki çiçek tozlarını, serpersin mavi sulara.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
