Söz Anne Bir Daha Sevmem Kimseyi

Elleri vardı anne gözleri kadar sıcak
Güldü mü kalbimin sesini sustururdum
Gözleri vardı anne ellerimden tutacak
Şimdi susuz kuyuda ben artık Yusuf’suzum

Canım yanıyor anne tövbeli kirpiklerim
Elimi tutan eli nerde unuttum anne
Yollarına koşarken kırılsaydı dizlerim
Yanağımı ıslatan bu keder niye anne

Ah anne böyle midir inanmanın bedeli
Oysa daha eylüle aşkı anlatacaktım
Yusuf kuyuya değil kuyu ona düşeli
Eprimiş bir mintana masal ağlatacaktım

Lütfen bağışla eylül affeder misin anne
Kızın hala bir çocuk kulağı masallara
Gözlerimde bunca nem ve kalbimde kederle
Gönlüme sığmayanı sığdıramam satıra

Haydi gidelim anne beni kucağına al
Biraz daha koynunda uyuyabilir miyim
Ey sevgili aşk için aşk ile kuyuda ‘kal’
Eylülün hatırına beni affeder miyim

Öyle bakma ey kalbim ne aşk kaldı ne sevda
Ve sevgili ellerim sizden özür dilerim
Bilseydim ki muamma kanar mıydım elaya
Unuturuz ey sözüm bağışlayın gözlerim

İftara ve sahura ve dağlara and olsun
Adınsız her kelime haramdır artık bana
Ben kuyudan çıkmışım kuyular Yusuf dolsun
Eyvallah ki eylüle ve aşka ve hazana…!

eylül.gözleri(n) .ikibin10