Söz Şiiri - Cihan İhsan

Dikkat et değmesin kimse tenine

Dönüp duruyorum aynı sokakta

Denk gelirim diye seninle

Yazıp çizdiğim her şeyin üstüne

Gözlerim yine hep üstünde

Oturup konuşabilirsin benimle

Çok medeni insanımdır kendi evimde

Dönüp dur gözyaşını temizle

Çok şey yaşadım bu koca şehirde

Bi mektup yazdım saklarım şişede

Geceler yetmiyor artık gündüzler peşimde

Elimde silah yok daldım çakalların inine

Sensiz bu hayatta benim yerim ne?

Yurtsuz kaldım oldum divane

Gezer bu adam aşk bahçesinde avare

Bekliyorum gecenin üçünde elimde anason ve

Yoruldum artık üstümdeki dertlerden

Bir yıl geçti de iki ay olmuyor kederden

Dedim kendime gelmeliyim hemen silkelen

Kırk bar olmuş yeterdi lan eskiden

Yüzün gülmez eğer tamdan eksiksen

Otur biraz daha madem gelmişken

Anlayamıyorum ruh halin çok değişken

Mürekkebin tükenmez gözyaşlarını sermaye ettiysen

Bi gece uyan huzursuzca uykundan

Aklına geleyim sinsice bulutlan

Bıraktığın sigarayı kapıp dumanlan

Elin telefona gitmesin ama

Yüreğinde kalsın koca bi yara

Dönüp baktığında ardına

Mahkum olacaksın kendi aklına

Pişmanlık huzur vermeyecek ruhuna

Dua edeceksin ulaşsın diye semaya

Tanrı kabul etsin ben yokum artık yanında

Olmak istediğim tek şeydi mutlu

O yüzden gözlerim bakardı hep umutlu

Verdiğin tüm sözleri unuttun

Affettiklerimin yanında hatalarım kusur mu?