- - Söz Şiiri - Rengin Alacaatlı

…SÖZ

(bu Eylül, kurşun ile dökülüyor yapraklar komutanım…)

ön…/

adı Mehmet idi
gözleri Anadolu’ya benzerdi
çırpıntılı dalgalar akardı kirpiğinden
karanfile boyun eğdirip gitti bir gün
göğe son kez bakamadan üstelik
bir damla süt sızdı dudağından
boğazında söndü çığlık
mağrur ve dik hala son pozu
ağladı ardından ağıtlar dahi
dilimizde yine o mahur beste
doyuruyoruz çatlamış toprağı
tırnaklarımız kanayana
gözlerimiz kuruyana
kalbimiz sökülene değin

dan…/

iğde ağacının en uç dalında asılı sözcükler
yutkunuyor Furina en aykırı cümleler ile
çetrefilli endamlarda acındırma gözleri
kıracak dilini dört yüzünden de iblisin
mezarında dönen çocukların ahı
mit tanrıları, yolu gösterin bu dağlık zeminde
ışık uzanırken samanyolundan, ateşi tutan eller kimin
kimin
bu kan revan…
bu devrî revan…
bu tahtırevan…

son…/

ayrılık suyun acısı, düşün sancısı, yarının sorgusu
ayrılık umudun yangını, gülün solgunu
ayrılık cümlenin noktası, sözün vurgusu
ayrılık mevsimin döngüsü, yaşamın süngüsü
topyekûn ölümün rengi ayrılık

…SÖZ

(dinsin bu kan fırtınası, sonu yok mutsuzluğun komutanım…)