Söz Şiiri - Emre Korkmaz 2

Yürüyorum kendi yolumda
Ne bir günün, ne de bir ömrün peşindeyim,
Demiş ki zaman alacaklıyım senden,
Gününü, güzel anılarını
En çok değer verdiğin nefeslerinle,

Dava açmışlar tarafıma, hükümsüz bir şekilde
Rapunzel’in Belgrat’ından fırlayıp gelmiş avukatı
Her şey ibaret değil mi zaten, hikâyeden?

Nedense son hali kalıyor cümlelerin
Nasıl Nazım’la Piraye bir bütünse
Gökyüzünle de ben öyleyiz işte
Arada uçurum bile yok anlayacağın.

Alınmasın suyu gören balıklar
Kuşlar ağaçların yapraklarına muhtaç
Bende hep yanındayım dediğin, o anlara
Geri dönüp hepsini bir bir yapasım var
Atlamadan, alıntı olmasın yeter ki ömrüm
Olanlara üzülmekten başka bir şey gelmiyor gözden
Eller nasıl olsa çaresiz
Nasıl olsa, hani nasıl?
Bir şekilde, bir yol bulunsa şu çıkmazlığa...

Son haliyle kalıyor işte cümleler
Şimdi nasıl anlatmaya kalksam
Her kötü giden şey bir bütün
Bir yerden takılmış yüreğim, gelmiyor
Sana daha önceden de söyledim
Sen bakışını işlemişsin...
Bir yerden başladı sökülmeye yüreğim
Çek, çek bitmiyor ilmeğin.

Sonuna doğru ilerliyoruz bir şeylerin
Başlarda fark edemiyorsun
Başlayan ve bitmeye doğru gidenin,
Lise zamanında yaşanan o heyecanın
Büyüklük erdemi taslayan her koşuşturmacanın
Bir kara sevda bahanesi sunan şu gençliğin
Ederi kadar büyük perişanlığım
Boşu boşuna geçti dedirtme bari
Al gerisi olsun, yeter ki senin.

Şimdi dinlediğim şarkıların yarısı
Daha öncesinde ettiğimiz kavgalarımızda
Çalan o şarkıların geri kalanıydı
Bilmiyorsun sen
Bütün renkleri toplamış kanatların,

İsmi lazımdı deneğin,
Bu odur bileceksin,
Kendisi yarı gök kuşağı.

Kinayeli şefkatte olmasa kim koruyacak seni
Keşke inanç gereği tutsaydın her birini.

Bende atlamadan yapsaydım
Zaman kaynatılıyor görüyorsun kazanda,
Gidiyorum bende bir yere,
Az değilsin kadın
Benden de geriye pek bir şey bırakmadın.

Onlara zaman zaman,
Bakmaksa eylemlerin en ılımlısı
Yüzünün yarısında saklıyordu adam her şeyi
Arkasından çevirdiği kötü iş eylemi değil
Sandık içerisine tutkuyu gömmekti
Belki bir gün bakar diye biri
Tutmaksa en babacıl hali.

Ben analık yaptım.
Her şeyi görmezden gelmek bitirdi ya bizi.

Seni zaman almadı ki benden
Sen bir insan evladı bulmuşsun kendine
Bense iki başıma,
Ömürden ömür düşürüyoruz
İstanbul’un aynı ama iki farklı yakasında,

Sözün gelişidir yaşlanmak,
Biz daha yeni başlıyoruz.