Söz kuşunun gidip de konacağı il,
Nereden uçtuğuna bağlı; bunu bil!
Dudaktan dökülen, kulak kepçesine;
Gönülden fışkıran, gönül çeşmesine...
Söz var; kökü sağlam, meyveli dalları.
Söz var; kökü kesik, kurumuş kolları.
Ne meyve verir, ne de olur gölgesi...
Duy! Yanıp bitmeye adaydır böylesi.
02.03.2017/Kızılcabölük
Yunus İleminKayıt Tarihi : 3.4.2018 17:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!