Hani derler ya "çivi çiviyi söker." Sen beni aklına çivilemişsin. Gerçi hayatına birini aldığında onu da söküp attın. Ama ben seni kalbime çiviledim, hayatıma çiviledim. Sen benim ailem olmuşsun, ben seni nasıl söküp atayım. Senin bir çırpıda söküp attığın gibi. Adını duysam, seni görsem o çiviler içimde paslanıyor, içimde sızı oluşturuyor. Şimdi görsek birbirimizi baksak gözümüzün içine kaçacak delik ararız. Ama kalp işte gördüğünde unutmuyor. Yaktığında geçirmediği gibi.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta