Bu aşk çemberinde en çok ben yandım;
Ben sevdim en çok,
Hep geçtim kendimden
Ve bir ben tutunamadım
Kalbinden taşan fütursuz düşlere
Bıktım artık bu ucuz fahişelikten,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
