Bu aşk çemberinde en çok ben yandım;
Ben sevdim en çok,
Hep geçtim kendimden
Ve bir ben tutunamadım
Kalbinden taşan fütursuz düşlere
Bıktım artık bu ucuz fahişelikten,
Fahişe sevda kalıntılarından
Keyif abidesi sanılan her gecenin
Pişmanlık dolu sabahın da
Rüzgarda savrulan “söz”lerden…
Ve kırsal otopsilerden,
Otopsisiz gömülen düşlerden…
Bana göre değil
Bu kirli şehir sevdalanmaları,
Sevda dedikleri gerilla savaşları
Her vurgundan kalan korku koridorları
Ve her aşkta biraz daha eksilen ben…
Bu aşk çemberinde en çok ben yandım
Ve bir ben tutunamadım kalbine…
12 Ocak 2003
İstanbul / Bahçelievler
Kayıt Tarihi : 18.12.2011 09:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!