Söz Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Ağırlığına aldırmadan
Ömrün üstüne yıkılıyor söz.
Hangi köşesinden çeksen
Ezilmişliğine sürünmüşlük ekleniyor milyon kez.
Bir nefes aydınlık
Karartısız kayboluyor boşlukta.
Suların şıpırtısına dokunuyor hayal,
Buhar tanesine tutunamayan can
Direniyor dolaşan kanın inatçılığıyla
Pes dese toprak kokacak hıçkırıkları.
Oysa köpeklerin bulabileceği kadar kokusu olmalı,
Yollara düşebileceği kadar yükü.
Deli olmalı başkalarının düşlerine girebilecek kadar.
Hiç eksilmeyen cinsiyeti
Sürükleyebilmeli martı sürülerini.

Getireceklerine aldırmadan
Ömürde sıkılıyor söz.
Fırlayıp uçuyor özlemine kapılıp boşluğun
Yana yıkıla kayboluyor sonsuzlukta.
Çarpacaklarının peşlerini bırakıp
Kuruyuveriyor ıssızlıkta.
Çürümüşlüğüne aldımadan
Kirleniyor yalanın peşi sıra
Hartlaklaşıyor ağız dolusu.
Oysa bakabilecek kadar gururlu olmalı.
Saygı uyandıracak kadar asil.
Dili süslemeli yorulmadan
Gerçeği çığırmalı korkmadan
Kitlelerin aradığı kurtuluş
Sevgiliyi bir ömür sürükleyen tutuş
Miras olup geçmeli kayıtlara
İhtiras olup tutuşturmalı geceleri.

Detoneliğine aldırmadan
Melodinin belini tutuyor söz.
Etekleri savruluyor gecenin
Aşk şişiyor dolgunluğunda cebin
Yine amorti vuruyor kadınlığa,
Efkar sunuluyor tabaklarda.
Bulutsuz yıldırımlar besliyor kimsesizliğini şehrin.
Oysa melodisinde koyunlar yayılmalı
Bayılmalı büyüsünde zamanın
Yeşillikler vermeli taşın sessizliğine,
Yıkılmamalı bakışlarıyla yarında
Varında oyunu bırakmalı çocuklar
Ateşin etrafında çobanlar gibi
Sıralanmalı gelip geçenler.

Devrim Ser ÇİNDEMİR