Zor bir görev içindeyiz, taşıdığımız ağır yükümüz.
İnsanın kabulendiğidir önceden verilmiş sözümüz.
Hatırlamıyorum ben söz verdiğimi diyen varsa şayet;
Yüce Allah’ımız söz verdiniz diyor açık seçik gayet.
Kolay mı, basit bir şey mi “Allah’a inanıyorum” demek,
Bildiğin bilmediğin her haberine tamam ile tasdik gerek.
Emirler yasaklar, haram helal uydurulmaz kafadan,
Cennet ve Cehennem gereksiz mi gelsin havadan.
İnsan olarak bir kalıba girdiyseniz can bularak eğer,
Kalıp hakkını vermeli, o kalıptaki ruha iman değer.
İmanı yüklenmeye çalışmak hak etmektir uğraş ile
Havadan getirmez iman işlemlerdeki iştigal boş ile.
Emir Allah’tandır hükmüyle beraber gelmiştir uyulur.
Yasak da haktır hükmüyle istenmiştir kenara koyulur.
Taşınamayacak görevi üstlenmek akıl karı olur mu?
İnsan olmakla omuza alındı, hayır demek doğru mu?
Hakkımız var “niçin yaratıldık” diye sormalıyız.
Aklımız var her sebebe bakıp, zihin yormalıyız.
İçinde bulunduğumuz kalıbın hakkıdır bu merak,
Takibiyle sonunda buldurur gerçeği durak durak.
Yaşamın neresinde bulunursa o yitik mal alınmalı,
Sahiplenilmeli, kıymet bilinip itinayla saklanmalı.
O zaman Allah söyledi de ben anlamadım olmaz,
O zaman iman bulunur, o zaman söz ortada kalmaz..
Kayıt Tarihi : 10.9.2008 02:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yaşar Saim Aslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/09/10/soz-195.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)