E:Kuyuda hapsolmuş birine göre fazla sessiz, ve herkese kızgındın.
A:Kimse senin konuşmana rağmen seni duymayıp, suçladılar.
Ama herkes duymak istediğini duyarken bu çok saçma bir yargılamaydı.
-Aslında sessizlik erdemdir. Ama ben konuşmamazlık yapmıyordum ki konuştuğum halde duyulmuyordum. Ağızımla konuşmak bir yana dursun, gözlerim alarma girmişti. Kimse fark etmiyor ya da anlamak istediklerini anlıyolardı. Madem anlamayacaklardı o zaman neden yargılardılar...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta