Söz Şiiri - Sertaç Demirhan

Yüreğimden taşan hasretin süzülüyor gözlerimden,
tenimi yakıyor gözyaşlarım,
ellerinin sıcaklığı değmişçesine...
Belki bana da bulaşır diye mavilikleri,
gökyüzünün altında, bir deniz kenarındayım,
taş atıyorum, atabildiğim en uzaklara...
Bak, baloncuda burada, pamuk şekercide,
söz alacağım bu sefer, şımarmayacağım,
kuşları kovalayıp uçurmayacağım,
saçlarına dokunan rüzgarı,
el salladığın çocukları kıskanmayacağım söz...
Şarkılar söyleyeceğim sana,
en güzel şiirleri bulacaksın bakışlarımda,
en güzel rengini göreceksin yaşamanın...
Hani bazen gözlerinde kaybolup,
seni seyretmenin huzurunu yitirmekten korktuğumda,
ya da duygularımın derinliğinde,
kelimeler artık içi boş buz kalıpları gibi yetersiz kaldığında,
sustuğum için kızıyorsun ya bana...
Söz, susmam bir daha,
bulutları bir şeylere benzetme oyunu oynayacağız yine,
sen “bak beyaz bir tavşan” diyeceksin,
ben “hayır o bir yunus balığı”,
sonra ben “yok yok sen haklısın o bir tavşan” diyeceğim,
gülüşeceğiz çocuklar gibi...
Gece yıldızların ışıltısını seyredeceğiz çimlere uzanıp,
ay ışığının deniz köpükleriyle dansını,
şansımız varsa yine havai fişekler olacak gökyüzünde...
Sen “beni ne kadar seviyorsun” diye soracaksın,
ben “dört” diyeceğim yine,
bildiğim en büyük sayının 4 olduğu yıllardaki gibi...
Sen “o kadarcık mı” diyeceksin,
“sen ne kadar seviyorsun” diye sorduğumda,
“sevmiyorum ki” diyeceksin o muzip gülümsemeni benden saklayarak,
küseceğim yine,
ikimizde arkamızı döneceğiz birbirimize...
Ben omzuna dokunduğumda “ne var” diyeceksin..
yüzünü döndüğünde papatyalar olacak ellerimde,
sonra birbirimizi kızdırmaya devam edince,
sana sarılacağım bir daha hiç görmeyecekmiş gibi sıkıca..
İçimde yine yangınlar çıkacak sana dokunduğumda,
hani o zaman utanıp söyleyememiştim ya,
duyar mısın bilmiyorum,
bilmiyorum bir daha görür müyüm seni,
seni seviyorum..