Soyutlamalar.... Şiiri - Muzaffer Aris P ...

Bir an kendimi
Derin bir uykudan,
Yada
Bitmesini hiç istemedigim
Bir ruyadan,
Yeni siyrilmis biri gibi hissediyorum….

Sonra,
Gozlerimi ogusturup,
Nerede oldugumu
Anlamaya,
Kavramaya,
Çalisiyorum...

Kafam
Allak,bullak..
Reel ve ir-reel
Yer degistirmis kafamda Adeta..

Onlari Biribirinden
Ayirmaya,
Cozmeye çalisiyorum.

Sonra kendi kendime;
Reel olmadan
Ir-reel Olabilir mi?
Diye soruyorum…

Ve kafamdaki
O soyut fikirleri dusundukçede
Devri-daim oluyorum
Diyalektigin Kanunu gibi…

Sonra,
O karmasik fikirleri
Bir kenara firlatip,
Ani bir soktan kurtulduktan sonra,
Hafizasini yeniden toparlamaya Çalisan,
Biri Gibi,
Kendime Geliyorum
Usul Usul..

Seni
Duslemek,
Yada
Seni animsamak,
Belki kaçinilmaz
Ve belkide“Mutlaktir” diye dusunuyorum o an..

Ardindan hiç bir seyin mutlak olmadigi savi geliyor aklima..
Ve tekrar karisiyor kafam
Her sey allak bullak,tersyuz oluyor bellegimde
Dunya tersine donuyor sanki
Ve onun çarklari arasinda kalmis bir gibi
Baski altinda hissediyorum kendimi..

Neden
En guçlu,
En kudretli,
Ve hatta en bilgin filozoflarin bile içinden çikamadigi,
Bir soru kesmekesi içine giriyorum ….
Neler Oluyor bana?
Basim mi donuyor ne?

Sonra iyce dusunup karar veriyorum:
Nasil,
Savas barissiz,
Ve gece gunduzsuz
Olmazsa,
Bende Sensiz
Olamiyorum galiba..