Soyut Resim Şiiri - Mustafa Semerci

durgun. sessiz bir deniz
karanlık yüzü lekesiz
durgun sularda bir an
aylardan artakalan
binbir ışık şimdi
tualin ortasına indi
saçları yılandan
ayakları dumandan
bir kız hayali
sulara aksetti

.....mahmuzlanmış atların
/hızı yağmur uzantısı
iğne gergefe dokundu
ten titriyordu/
.....................altında nalların

dağın ortasında bir adam
kafasında tüten bir duman
üstünde gemiler
adamdan gibiler
granitten bir kaya
kadın gibi bir hülya
başı buluttan gibi
adamın dumanıyla birdi
gövdesi at kadar
ince bakır toynaklar
mermer göğüslere takmış
heykel yüzüstü kalmış
üstüne basmış ayaklar
sivri topuk toynaklar
bir alev nehri ateşten
geliyor güneşten
vadide bir kızıl duman
fışkırır lavlardan
/ve içinde güller
ateş gibiydiler/
ve önünde uzanan boşlukta şimdi
bir kadınla bir erkek belirdi
adamın elinde ateşten bir gül
kadının üzerinde rüzgardan bir tül
kadın yaklaştı
adam gülü rüzgara astı
gül perde perde
......ressamın tualinde
.............bir ğöğüse asılmış
..................utangaç durur şimdi
........................tunçtan yapraklar
............................mahçup topraklar
vahşi cazibeli
.......kızıla boyanmış
.............yemiş gülleri.

.................kandan yaprakları,
.......................kanlı dudakları.
gümüşi metalin rengi
..............deliyor kalpleri
..................keskin dişleri
.......................yeşil ejderi
......................bakır toynaklar
.........................gümüş topraklar
...............................üstünde adamlar
ezmiş
granit tırnakları
tualin kalbini delmiş
kızıl kan son zeminde
kenarına gelmiş tualinde
yerlere kadar
..............ateş damlar
kumdan adamlar
bakır toynaklar
tunçtan bulutlar
hiçten umutlar
unuttular
Ressamı