Soyut Mevcudiyet Şiiri - Tekin Bekar

Sevmek hastalık, belki şizofrene bağlamak,
Sevgi kabul bulmazsa, deli gibi ağlamak,
Her defasında, ''ne olur'' diye yalvarmak,
Bu soyut mevcudiyetin “nedenleri” bile meçhul..!

Sevmek angarya, belki de bedene yük,
Sırtlandığın o yük, kalbinden de büyük,
Zamanla emer bitirir, Aşk denen sülük,
Bu soyut mevcudiyetin “nedenleri” bile meçhul..!

Leyla ile Mecnun'a, amma değer yüklenmiş,
Masaların peşinden, cümlesi sürüklenmiş,
Kimi kapatmış yüreğini, Aşk içerde küflenmiş,
Bu soyut mevcudiyetin “nedenleri” bile meçhul..!

Yer yüzüne kim yaymış, aşkın oyununu,
Yazanı belli değil, bu melletin kanununu,
Biri kaçmış kurtulmuş, yalamış avucunu,
Bu soyut mevcudiyetin “nedenleri” bile meçhul..!

Nerde ey adem oğlu, yürekte ki berraklık,
Milyar tane kalpte, beyhude kuru kalabalık,
Seven sevdiği ile, mahkemelik davalık,
Bu soyut mevcudiyetin “nedenleri” bile meçhul..!

Ölçü tutar bazen, çoğunlukla kaçar ayarın
Aşk olsun sana aşk, dokunmadı yararın,
Al satlarla genişler, dünyadaki pazarın,
Bu soyut mevcudiyetin “nedenleri” bile meçhul..!

Bir tek aşk vardır, hem ulvi, hem mukaddes,
Aşkı arayana, "Kur'andır" yegane adres,
Arşa yükselir gönül, özüne kavuşur heves,
Bu soyut mevcudiyetin “nedenleri” bile meçhul..!