Soyunsam Şehrin Kahkülüne

Fikrim yolsuzken

Taştım mavzerden

Şikayet etmeye mecali yenik

Bir o kadar eskiydi elim, yüzüm

Her gün aynı saatte uyanmak alışkanlık gibi

Uyanırken damağımda miadını dolduramayan küfür

Midemde yersiz şamata

Çaya da sataşmış olacak ki

Kaynaşamıyoruz nicedir

Guguk kuşları balkona gizli saklı yuva yapmış

Bunca fakirlikle böyle güzellik akıl karı değil dedim

Bir avuç buğday ile ziyarete gittim, öğle vaktiydi

Ertesi gün çoluk çocuk yuvasını terk etmiş

Hangi yanlıştayım

Bilemedim

Zamanın çöplüğünde eşiniyorum

Fark arasam bulunmayacak kadar yitik diğerlerinden

Usanmışım, tiksinmiş…

Herkes ve her şeyden

İçimde sesi gür dua;

Babam bir arsa alsa

Şehre çığlık çığlık bakabilecek türden

Toprağa bürünüp uzansam

Herkes uyuyunca soyunsam şehrin kahkülüne

Devrim Tülay
13 Kasım 2014 - Okumak Ayrıcalıktır Dergi