Soyun Kendine Bakir Dudaklarında

Yıldızları toplamalasın şair
yıldızları

davran
kır göğün ucunda sallanan denizi

söz verdik balıkçılara
marmaraya

beklettik
toplanmadı martılar henüz kayalıklara

Heybeli kalabalık şair
balıklar yolcu boğaziçine birazdan

ak köpüklü şirret yangınlar, dalgalarına kilit
kokusu teninde bin beş yüz zincir

sustur el bağlamış kendi gölgeni
gün ışığı doluşacak yoksa parmaklarına

hadi soy
soyun / o kendine bakir dudaklarında

düşür gözlerini
öyle git