Soytarının Günlüğü Şiiri - Azize Uzun

günler uzadı
geceler uzadı
yapraklar yalan söyledi tırtıla
pinokyo'nun burnu uzadı
şairin biri elsa'nın gözlerine şiir yazdı
'öyle derin ki gözlerin içmeye eğildim de'
o gözleri gören kırlangıçlar ağladı
iki ucube kadın fısıldaştı
ne yapmalı ne etmeli
kralın soytarısını öldürmeli
ya da önce kral sonra soytarı
yangın yeri oldu saray
duman rengi oldu saray
bunları duyan soytarı ilk kez ağladı
gözyaşlarını günlüğüne akıttı gece boyunca
günlükten bir sayfa koptu
sanki soytarının kirpikleri koptu
düştü derin sulara
mürekkepleri tüm nehire yayıldı
bunu okuyan zümrüdü anka ağladı
gökyüzündeki salıncağa sıralandı bütün melekler
bir melek
iki melek
yapayalnız kaldı melek olmayan herşey
ağladı hıçkırarak melek olan herşey
bir gözyaşı
iki gözyaşı
fabrika önlerinde kağıt helva satıcıları
bir de masal dükkanı köprü üstlerinde
kimse öğrenemedi ilk masalı kimin anlattığını
masal satın alan çocuklar ağladı

günler uzadı
geceler uzadı
efsaneler yeniden yazıldı
masalsı büyüye inanan melekler
giyotinin etrafında toplandı
bir çift kirpik düştü yere soytarıdan
soytarının günlüğü ağladı