Bu siyah göklere baktıkça;
Baktıkça belirsiz karanlığa,
İri gövdeli bu Azrail’in kırmızı gözyaşlarında,
Boğuyor beni bu kan…
Bir tutam buhran,
Bir avuç lanet çalıyorum suratıma,
Gülünç!
Kulağıma fısıldıyor soytarının biri,
“Düşündükçe bir dakika sonrasını, eline geçen birkaç cümle, hayatını kurtarır mı sanıyorsun ey cahil! ”
Ve sonra dedi ki: “Mutluluk; inan yetişkin bir nasihat değil! ”
Ben,
_____Soytarı,
______ve Azrail…
__________Ben Soytarı…
____________________Kim Azrail?
Kayıt Tarihi : 27.8.2006 01:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!