Bir gece vakti saat tam on iki otuzda
Bir şehir ve bir ömür bırakmıştım ardımda
Ne geceydi ama daha dün gibi aklımda
Tüm şehir sövüyor ardımdan sandım o anda
Kapanmıştı gökyüzü bile söndürmüştü yıldızlarını
Ama nasıl iyi geldi kimse görmedi ağladığımı
Daha bir hızlı dövüyordu yağmur otobüs camlarını
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
