Muhammet Üresin - Soysuz Yalnızlık Şiiri ...

Sarıldı yine boynuma çok özleyen bir sevgili gibi o yokluğun
Yalandı hem de koskoca bir yalan adını yalnız benim aşk koyduğum
Günahı senin boynuna ben kalmaya çalıştıkça sen hep gidiyordun
Ne kaldı şimdi bana kırık dökük birkaç cümle sanki ne bekliyordum

Dumanlı yine önüm arkam hep pusuda bekliyor o soysuz yalnızlık
Karardı her günüm gözlerin doğmuyor yaa çoktandır üstüme ondandır