Soysuz Yalnızlık Şiiri - Muhammet Üresin

Sarıldı yine boynuma çok özleyen bir sevgili gibi o yokluğun
Yalandı hem de koskoca bir yalan adını yalnız benim aşk koyduğum
Günahı senin boynuna ben kalmaya çalıştıkça sen hep gidiyordun
Ne kaldı şimdi bana kırık dökük birkaç cümle sanki ne bekliyordum

Dumanlı yine önüm arkam hep pusuda bekliyor o soysuz yalnızlık
Karardı her günüm gözlerin doğmuyor yaa çoktandır üstüme ondandır
Kalmadı hiç gücüm tükendim artık keşke sende azıcık savaşsaydın
Ne vardı şimdi koynunda uyansam kalp yine buram buram sen koksaydı

Kayıyor hayat ayaklarımın ne yaptımsa direnilmiyor
Kanıyor kalp aşk diye sarıldıklarından hiçkimseye güvenilmiyor
Geçmiyor ki boğazımdan inanır mısın sensiz su bile içilmiyor
Tekliyor bu kalp duracaksa dursun sen yoksan atması da gerekmiyor