çarparsın, bölersin, çıkarırsın
ama çıkamazsın bir türlü,
hayat denilen denklemin içinden.
sonra bir bad-ı saba eser başında,
soğutur aklında ne varsa,
pişirir yüreğinde.
yere düşse,
tuzla buz olur bedenin.
bütünü bozulunca
parça parça düşer insan yalnızlıklara...
fakat her şeye bedel bir yalnızlıktır bu.
soylu yalnızlıklara,
soylu ruhlar soyunur sadece...
Kayıt Tarihi : 16.12.2019 13:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!