Soylu Şövalye Şiiri - Meral Meri

küçük kibritçi kız hayal kuruyordu,
her kibrit için bir hayal,
evet üşüyordu o korkunç duvarın dibinde,
hayallerinden biri çok çok derin ve muazzamdı,
soylu bir şövalye,
onu hayal etti,
hayaline davet etti,
o da geldi, onurlu bir şövalye
kılıcı ve zaferi elinde,
soylu idi şövalye, kız çok fakirdi,
öyle fakirdiki ısınacak bir evi dahi yoktu,
ama hayalleri vardı,
şimdi gökyüzünde ısınmaktaydı,
o ve soylu şövalye ile ısınıyorlardı,
gecenin maviye çalan renginde uyuyorlardı
sonsuza dek masumca...

/28/12/2011/