Söyleyiş Şiiri - Kubilay Demirkaya

Ahenk oyununda sonuncu perde
Söz teselli arar, afsunlu biziz
O bende, ben gibi sarılmış derde
İhya sokağından sessiz geçeriz

Tereddüt elinde meşale hazır
Coğrafyayı yakan deli deniziz
Muhatap incecik, bitmemiş asır
Dert kervanı yüklü bu söyleşimiz

O dedi ki:
Acılar bir yoldaş, umutlar ziyan
Kıt aklıma uymuş bilinç perdesiz
Beni çaldı uykum peşimde hayran
Karanlık dünyanın merkezindeyiz

Ben dedim ki:
Gövdesi kağıttan bir gemimiz var
Zor gelir bu dava, binsek biteriz
Neşe kaynağını keder kovalar
Akan dar zamandır, peki biz neyiz

O dedi ki:
Aşk köprüsü uzun gel kısa tutak
Geçit vermez sular zor geçiniriz
İlgi payı küflü hoş meşrep katsak
Meşk dolansa vicdan kalır etkisiz

Ben dedim ki:
Meşk baharı artık bizden uzakta
Hür sofrada açmış emek terimiz
Bu ayrılık kadı olmuş tahtında
Sabır memesi kör vazgeçmeliyiz

O dedi ki:
Başım döndü iblis bakıp sevinir!
Kaynattım vebalı dertle çaresiz
Cinler yapar düğün sabır gerilir
Yuttum avuç avuç kahrı ateşsiz

Ben dedim ki:
Kazı kökünden bu vicdansızlığı
Daha onbeşinde tıfıl bir genciz
Fersah boylu akıl at tatsızlığı
Taslar zehir dolu aç kaderimiz

O dedi ki:
Keyfe keder kuru kuruntu çaplı
Sefil mukadderat sancılı, hissiz
Bağladığı zincir barışmaz paslı
Ayyuk kardeşi var, sırat da biziz

Ben dedim ki:
Sırat bu, bakarsın seni tanımaz
Geçirir sorgusuz hemde izinsiz
Adres değiştirmek beni bağlamaz
Çıplak kalan ruhum zaten derisiz

O dedi ki:
Abuk hayat kezzap yaktı içimi
Vuslat pınarından koptu yerimiz
Çürük iple bağlı gitmesin gemi
Bel ki öksüz bel ki eşce bineriz

Ben dedim ki:
Hurdahaş bu murat endişe duyma
Enva-i bin çeşit rezil derdimiz
Çetrefil durakta eğleşip kalma
Ayakta prangaya hükmetmeliyiz

O dedi ki:
Taş toprak yığılı yürek sahili
Boğmaya çalışır sulak bendimiz
Can kurtaran haller sevgi giymeli
Beraber yolları katetmeliyiz

Bakınca, acımak haller amade!
Nasıl toplansın ki bahtsız sevgimiz
Görk olsun vuslatlık zillet önünde
Öldü mü, kaldı mı el gün habersiz