Söyleyin..! Şiiri - Sedat Sade

Olurda o vefasız sorarsa beni,
O buralardan gitti söyleyin,
Halimden hatırımdan sorarsa beni,
O kendince hayata tutunuyor,
yaşıyor söyleyin.

Tebessümleri yüzüne haram kıldı,
Bir an olsun gülmedi...
Yağmur yağdırırcasına akıttı göz yaşlarını,
İflah olmadı..!
Ne kabuk tuttu yarası , nede içinde ki feryatlar dindi.
Hayatla bağlarını kopardı söyleyin..!

Dersiniz ki;
Dağa taşa vurmuş kendini,
Gördüğü her uçan kuşa,
gezen her karıncaya sorar olmuş seni.
Şaşırmış aklını, Harabe eylemiş bedenini.
Miras olarak bıraktığın Hasretini,
Bağrına özlemle sardığını söyleyin.!

Sanmasın sakın,
Gönlüme başka yar edineceğimi,
Bir kaç günün ardından geçmişe gömeceğimi.
Sanmasın unutacağımı...
Son nefesimde bile adını anacağımı,
Gözlerimi hayali ile kapatacağımı söyleyin...

Söyleyin ki,
Gözü arkada kalmasın,
İçine dert keder olmasın.
Bu saatten sonra da,
Beni öldü bilsin...!