Söyleyemiyorum Şiiri - Zekeriyya Bican

SÖYLEYEMİYORUM

Söyleyemiyorum,
Seni ne çok sevdiğimi.
Kaç kez niyetlensem de söylemeye,
Bir türlü dilim dönmüyor,
Söyleyemiyorum...
Bak gör ki,
Her gördüğümde seni,
Esiyor başımda kavak yelleri,
Kalbim oluyor bir çılgın, sanki bir deli...
Bir söyleyebilsem, bir büyü bozulacak sanırım.
Ya çalımlı bir eda ile, bir kahkaha duyarsam,
Yer yarılacak, veya kalbim duracak...
Korkuyorum, söyleyemiyorum...
Ama boş ver, bu büyü bozulmasın,
Hatırası dahi yeter bana.
Sen de bilmesen olur, lâkin,
İçimden geçenleri bir bilsen,
Bir kâhin gibi, ne olur...
Lisanım mı yetersiz, kelimeler mi yoksa,
Anlıyorum, biliyorum oysa,
Lisanımda yeterli, kelimeler de belki,
İnanmayacaksın, anlamayacaksın diye çok korkuyorum...
Çekip gitme ne olur, sevecen bakışlarınla,
İçimde bir dağ yıkılacak gibi geliyor.
Mor akşamlara kalmasın ümitlerim, söylemeliyim,
Bir başka bahara kalmasın vuslat...
Daha kaç bahar bekleyeceğim...