Hani bazen kalemin tutukluk yapar ya Henry.
İlla da yazayım istersin yine de.
Ama mürekkebin bitmeye yazmıştır hani.
İşte o vakit; adama sözünü söyletmeyen bir ana tutsak düşersin.
Konuşayım dersin, anlatayım dersin;
Ne olduğunu anlayamaz kendi sözünü kesersin.
Sonra susarsın Henry.
Susmaların konuşmaya en susamışından.
Sen susarsın, şiirlerin susar.
Kelimelerin kelimelerine küser.
Dağılırsın, darmaduman olursun!
Ve sonra puslu dumanlı bir hatıranın seyrinde
İki kelam etmek istersin.
"Seni" dersin, sonra korkarsın.
"Seviyorum" içinde kalır.
Hayat böyle bir şey işte Henry, susarak anlatır.
Konuşayım dersin senide susturur.
İki kelam da ben edeyim hayata dersin.
Hayat derken dudakların, son nefesini verirsin.
Sen hayat dersin; Hayat sana dersini verir.
Ölüm bile içinde kalır söyleyemezsin.
Kayıt Tarihi : 10.11.2016 07:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!