Söyleyememek Şiiri - Alev Bulut

Doğumda sürgün yedim
Güneş dallarımı kavurdu
Soğuk ruhuma kadar dondurdu
İflahım sönene kadar boğuldum
Karanlıkta bir savaş verdim
Nedensiz apansız hastalığa yenildim
Herkes bir akıl verdi ama
Sormadı halimi kuşlar bile
Göz yaşlarımda sustum
Çığlıklarım Boğazım da düğümlendi
Hergün cenazemi kaldırdım
Tekrar tekrar yattım musalla taşında
Anlatamadım üşüyordu ellerim
Hissiz donuktu bütün kelimelerim
Paçalarımdan tutan eller düşürüyordu
Batıyordum çamura dipsiz kuyulara