Söyleyemem Ki! .. Şiiri - Enver Özçağlayan

Söylemek istesem lal olur dilim,
Aklımdan geçeni söyleyemem ki.
Zamanı bölerim hep dilim dilim,
Dilime gelse de "ah" diyemem ki.

Ben ondayım heran; bende değilim,
Toprak, su misali bu karışıklık.
Dıştan çıktı, içe vurdu eğilim,
Mecnun'dan öteye vardı âşıklık.

Rüyamda geceler katran karası,
Nerde gökkuşağım, yıldızlar nerde?
Ruhumu kanatan hançer yarası,
Ve yırtamadığım o siyah perde! ..

Kuşun kanadında yaralı gönlüm,
Artık Kaf Dağında çare ararım.
Anladım, beyhude geçti bu ömrüm;
Bir yudum su için taşlar yararım.

Bin yılan çığlığı çıkar içimden,
Anlamaz kimseler hiç efkârımı.
Ter yerine kanlar akar saçımdan,
Duymaz dostlar benim ah ü zârımı.

Öyle bir çöldeyim, vahadan uzak;
Her şey serap oldu gözümde şimdi.
Zaman ve zeminde amansız tuzak;
Gördüm resetledim, tarih silindi...

20.01.2014 Fatih_İST.