Söyleyemem Şiiri - Dilek Mert

Yağmur düşerken şehrin caddelerine
İçimi doldururum türlü türlü senlerle
Bu şehir sen kokar toprak kokusunu beklerken sesin düşer

Ellerim en ağır işciler beni en iyi onlar bilirler
Sesin karışır gecelerime
Korkutuyor beni bu zamansız hoyratça çıkıp çıkıp gelişlerin
Biliyorum sen yine geleceksin
Aklımı çeleceksin uykusuz saatler hep bu beklemeler
İnkar etmiyorum aklıma zararsın sen
Korkuyorum!
Hem ben ağlarım sonra sen kıyamazsın ki bana

Sen üşürsün oralarda bensiz yar örtüneyim üzerine
İçimden neler geçerde gider
Korkarım ben bekleme benden bugünde söyleyemem...! ! !

(13.09.2012)