Söyleyemedim Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Hasreti öğrendim hasret kalınca sana
Yüreğim kaldıra bilir miydi kavuşmadan ayrılıkları
Yarınlar umudum olmuştu
Senin için döktüğüm gözyaşlarımı sevdim
Söyleyemedim…

Aklımdaydın hep
Olsan da uzaklarda
Sevdim sessizce düşlerime gelişini
Biraz daha gecelerde kalışını
Şafak sökmesin güneş doğmasın diye
Karanlığa yalvarışımı sevdim
Söyleyemedim…

Yeniden görme umudumu yitirmedim
Kokunu duymadan
Sana dokunmadan
Yaşama sevincim oldun
Yanımda olduğunu hayal ettim
Sensiz kaldığım zamanlarda
Dik durmayı sevdim
Söyleyemedim…

Sana aitti yüreğim
Küllerinden doğdum ben oldum yeniden
Beni yeniden dirilttiğin
Ve yeniden aşkı sevdirdin
Seni sevdim
Çekindim söyleyemedim.
Tuttuğum ellerindi
Fakat…
Delice çarpan da benim kalbimdi
Ama ben
Sevgi dolu yüreğini,
Orada ki huzuru
Ve seni sevdim
Söyleyemedim…

Bedenimde taşıdığım senin yüreğindi
Damarımda kansın
Sabırla bekleyeceğim döneceğin günü
Sabrı sevdim fakat söyleyemedim
Söyleyemedim…

Yüreğin kıblem
Sevdan secdem
Şah damarım oldun
Seni sen olduğun için sevdim
Söyleyemedim…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
08.01.2014