Söyleyemedim. 21.09.2024. 08.30

** Söyleyemedim Kusura Bakma Be Adam**

Kusura bakma be adam,
Bizi bu hale sen getirdin.
Kalbimde senle olan savaşım bitti,
Seninle olan sevdam bitti,
Seninle her şey bitti.
Bir zamanlar düşlerimde bir güneş gibi parlayan,
Şimdiyse anıların gölgesinde yalnızca hüsran kalmış.
Her sözcük bir yara açtı içimde,
Ama artık sustum,
Savaşmaktan vazgeçtim,
Güzel günlerim olabilecekken,
Kırık dökük hayallerim oldun,
Şimdi toprak oldun.
Sadece anılarda yaşıyor,
Kalbimdeki sevda bir yara gibi kanıyor.
Ama seninle olan her şey geride kaldı.
Kusura bakma,
Yüreğimde taşıdıklarım bitti,
Ve şimdi ben kendime yeniden başlıyorum.
Savaşım sona erdi.

Seninle olan her şey bitti.
Ben artık yalnızca kendime aitim.
Bir zamanlar gülümsediğim o yüz,
Artık yalnızca bir hayal,
Kalbimdeki boşlukta yankılanıyor,
Sözlerin birer gölge gibi içimde dans ediyor.
Ama şimdi hepsi birer yalan.
Kusura bakma,
Sana ait her an bir yük gibi omuzlarımda,
Bir anı, bir düş,
Hepsi kaybolmuş, birer birer silinmiş zamanla.
Artık savaşacak gücüm yok,
Kalbimdeki yaralar birer birer kapanıyor,
Ama içimdeki sensizlik bir çığlık gibi yankılanıyor.

Seninle olan her şey bir yük olmaktan öteye geçmedi.
Affetmiyorum kendimi,
Düşlerimde kaybolmuşken,
Seninle olan her şey bitti.
Ve şimdi kendime yeni bir yol arıyorum,
Duygularımı geride bırakarak,
Yeniden doğmak için,
Yeniden ben olabilmek için.
Ama benim senle olan savaşım bitti be adam.
Kaybettik biz, hep kaybedenlerden olduk.
Sevda uğruna harcadık,
Mutluluk adına kendimizi yıktık.
Ne uğruna? Bir hiç uğruna.
Değdi mi? Hayır.

Her gözyaşı, her anı, her acı,
Bir düş kırıklığı.
Zamanla verilen hayaller,
Sevdanın izlerini sürdü.
Gözlerimde beliren karanlık,
Aydınlığa hasret kaldı.
Birlikte kaybettiklerimizi üstünde yürüyerek,
Kendimizi arıyoruz hâlâ.
Oysaki en büyük kaybımız,
Birbirimize yabancılaşmaktı.
Ellerimizde parlayan umut,
Şimdi kara toprak oldu,
Savaşımız bitti.
Bir zamanlar gözlerimde deniz,
Kalbimde umut vardı,
Her dalga bir hayal getirirdi kıyıya.
Şimdiyse yalnızca sessizlik var.

Söyleyemedim, söyleyemedim...
Sen diye başlayıp,
Ben diye sustuğum anlatamadıklarım,
Canımı yakıyor.
Oysaki anlatmak istediğim ne çok şey vardı,
Sadece senli düşlerimden,
Hepsi şimdi odamda askıda kaldı.
Bir hayal, bir gelinlik gibi odamın duvarında,
Asılı kaldı sevdam.
Her köşede bir hatıra,
Her gölgede bir anı.
Zaman geçtikçe silinmiyor,
İçimde yankılanıyor bir resim gibi.
Donmuş yüreğimdeki duygular,
Düşlerim rengarenkti ama şimdi bir o kadar solgun.
Kelimeler boğazımda düğümleniyor,
Hayallerim duvarda bekliyor.
Bir gün belki çözülecek bu düğüm,
Ama şimdi sadece, sadece sessizlik var.
Ve suskunlukla kaybolmuşum odamda,
Asılı kalan bütün sevgi, özlem ve duygularla.