Söyleyemedim Şiiri - Şükrü Atay

SÖYLEYEMEDİM 😥 Karşılıksız sevdânla kavrulduğum her gece Dumanlar tüttüğünü sana söyleyemedim Derin bir "ahh!" çekerken, sessizlikte sadece Baykuşun öttüğünü sana söyleyemedim 😥 Seviyorum desem de anlamadın halimden Uzatsam da tutmadın, bir gün benim elimden Ne yaptıysam olmadı; göçüp gittin ilimden Beni incittiğini sana söyleyemedim 😥 Umutsuzdu bu sevdâ, müebbet aşka mahkum Karara gerekçeydi; çaresiz olan durum Sadece bir adımdan sonrasıydı uçurum Bilerek ittiğini sana söyleyemedim 😥 Feleğe "ahh!" etsem de bakmadı gözyaşıma "Hasret çekip de öldü" yazdır mezar taşıma Hasta edip derdinle beni yalnız başıma Bırakıp gittiğini sana söyleyemedim 😥 Kısa kalan ömrümü bir sır gibi sakladım Bıraktığın her şeyi her gün öpüp kokladım Senin sevdânla çarpan şu kalbimi yokladım Ömrümün bittiğini sana söyleyemedim 😥 Benim sevdiğim güzel hurisidir cennetin Ruhumu benden çaldı; alıp gitti hasretin Uçup giden ruhumdan arta kalan cesedin Mezarda yattığını sana söyleyemedim 😥 Türkmenoğlu diliyor; sevdâ kuşum sen de "Uç!" Ümitsiz bir sevdâda kaçınılmaz bu sonuç Hasretinle kazdığın mezarımı bir avuç Toprağın örttüğünü sana söyleyemedim Türkmenoğlu (Şükrü Atay)