Söyleyemediklerimi biriktirdim

('M'ilada...)

Söyleyemeyip biriktirdiklerim vardı
Gözyaşıyla dizelere karışıp
Kimsenin duymadığı bir hıçkırıkla
Benimle birlikte ağlarlardı

En çok da babamaydı söyleyemediklerim
Kimsenin bilmediği.
En güzel aşk şiirlerimde bile
Ona söyleyemediklerim vardı
Biriktirmiştim bir gün söylerim diye
, yine söyleyemedim
Ve artık
Hiç söyleyemeyeceğim.

Hepsi bir yana söyleyemediklerimin
Hoşça kal diyebilseydim son kez,
Ve bütün söyleyemediklerime bedel
Öpebilseydim yanağından bir kez
Beni anlarmıydı bilemedim.
Artık,
Hiç bilemeyeceğim.

Bir çocuk olsaydım,
Üçüncü gün biterdi gözyaşım
Oyle ya,çocukta dert ne gezer
Ama hayatın ortasında
Söyleyemediklerim ve ben
Kalakaldım babasızlığımla.

Artık bir başımayım bu yolda
Bütün dünyayla yaşasam yan yana
Hep bir ağızdan konuşsa, gülse
Ve güldürseler beni yanı başımda
Anlamazlar ki halimden
Ben de anlatamam ki onlara
Dedim ya söyleyemediklerim diye
Söyleyemezdim ki onlara

Söyleyemediklerimi diyebileceğim
Dediklerimi anlayacak
Anlayıp derdime koşacak
Bir babam vardı benim, herkes gibi
Ölünce söyleyemeyeceklerimi
Ve yaşarken ki söyleyemediklerimi
Söyleyebileceğim tek insan
Babam vardı düne kadar,

Ve artık,
Söyleyemediklerimi hep biriktireceğim
Babamın yanına gidene kadar!

(Haziran 2001, İzmir)