Yalnızlığın ellerinde büyüyen iki çocuk
Mendil satar gözleri, çoğu zaman yağmurlu günlerde.
Sessiz ağlarlar yataklarında,
Hatırlamak isterler ana kucağının kokusunu.
Acı bir ezgidir kulaklarını çınlatan,
Söyleyemediği çok şey vardı ikisinin de.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Ne güzel demişsiniz
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta