Söyleyebilsen Şiiri - Turgut Uzdu

Kızıllığı düşünce gönlüme günün
Saçlarını düşünürüm
Islak rüzgârların okşadığı
Tellerine değen yel bile olmadım
Aklıma geldikçe üzülürüm.

Yanımda hep sen olursun
Islak kaldırımlarda yürürken hatıralarım
Gözlerin gelir aklıma
Gamzelerine inen damlalarla
Sarhoştur sensiz akşamlarım.

Hülyalar çiçek açar ruhumda
İçim seninle mutluluğu bininci defa yaşar
Dalgalar sevinçle kükrer
Sen ordaymışsın sanan ayaklarım
Hiç durmaz hemen sahile koşar.

Neden gün doğduğu gibi batar
Seni göremez ne güneş, ne yıldızlar
Tüyleri okşanan bir güvercin görsem
Yüreğim burkulur
İçim sızlar.

Bu kaçıncı ayrılık şarkısı
Bu kaçıncı takvim yaprağıdır çeviremediğin
Bir söyleyebilsen, bir söyleyebilsen
Hangi engeller birikmiş önüne dağ gibi
Bir türlü deviremediğin.

Bırak! Haykırsın aşkını kalbin,
Bekliyor bak sana hasret bu yürek
Susarak cehennemi yaşatma
Günün her kızıllığında bir tanem
Gizleyerek, gelmeyerek.

Şiirin Kayıt Tarihi 25.10.2007 01:30:00