kalemimi kırdılar
sana arzuhalimi yazamadım anne
akıp giderken bu hayat yolunda
söylenecek sözlerimi yarım bıraktılar anne
yılmaz gibi asi,
ahmet gibi direnmek vardı
yoktur bu düşüncenin ötesi
düşlerim enkazların altında kaldı anne
güneş gibi doğmak isterdim yanlızlığın üstüne
bir ömür feda edilmez mi çocukluğun gülüşüne
sevgi olmak gerek barışın kışına
mısralarımı söyletmediler anne
ne badirelerden geçti bu topraklar
bahar gelmeden sarardı nice yapraklar
paylaşmak varken neden oldu bu ayrılıklar
umuda akan garip bir su gibi önümü kestiler anne
Kayıt Tarihi : 22.7.2014 00:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
anlatımak ne varsa
![Ersin Altun](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/07/22/soyletmediler-anne.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!