İnsan tuhaf oluyor böyle zamanlarda.Birine 'Veda etmek', birini istemeyerek öldürmek gibi bir şey.İstemeden yaralamak gibi.
”Hoşça kal..Kendine iyi bak..Hakkını helal et..Gidip de dönmemek var.Dönüp de bulmamak..”
Sarılır insan sevdiğine, son kez.Son kez bakar gözlerine.Son kez gülümser.
Berbat bir durumdur bu.Kendini çok güçsüz hisseder insan, midesine yumruk yemiş gibidir aslında, ama bir şey belli etmek istemez karşı tarafa, ayakta durur, kaşları çatık ama ciddi bir tavrı vardır.Güzel şeyler söylemek ister, güzel şeyler hissetmek hissettirmek çabasındadır, son kez..Ama nafile..Boktan bir sahnedir bu yaşanan.Acı çeker, iliklerine, hücrelerine, yüreğinin ve beyninin en küçük ayrıntısına kadar.
Tamamını Oku
Çok önceleri ben daha çocukken,televizyon her evin baş köşesini süslemezken radyo dinlerdik geceleri.Temsiller olurdu.İple çektiğimiz 'acaba ne olacak' diye merak ettiğmiz.
Senin yazılarını öyle bir hevesla bekliyorum Deniz.Yaşanan yaşanmayan,hissedilen hissedilmeyen ne varsa tıka basa dolu senin yazıların.Hayatı okuyorum yazdıklarında.Kaybedilmeye mahkum ama hep bir ümide sarılan yazılar.Belki 'kaybetmeyin' demek için yapıyorsun bunu.
Her yazın her şiirin çok özel benim için.Sen hep çok özel bir dostsun çünkü bana.Canım gibisin,kanım gibisin,kardeşim gibisin.
Ve bu yazı....biliyorumki yerine ulaştı.Sen de biliyorsun...
Kal huzurla dostum..
Mehtap
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta