Baharıydın yandı yürek çöl oldu
Yeşiliyken yaktı közün kül oldu
Ayrılmazdım sebebimse el oldu
Yanma yürek yanıp ağlatma beni
Canım yanar kötü söyletme beni
Bir bağa girdimde üzümü yokmuş
Yakmış ateş yaprağını kurutmuş
O kökleri tel, tel olmuş çürümüş
Yanma yürek yanıp ağlatma beni
Canım yanar kötü söyletme beni
Bir sevdaya düştüm büküldü belim
Bülbül iken sustu sustukça dilim
Kırıldı kollarım düştü yanlara elim
Yanma yürek yanıp ağlatma beni
Canım yanar kötü söyletme beni
Ben yanmışım o zalimin yoluna
Aldı gitti başkasını koynuna
Bilemedim aldandım oyununa
Yanma yürek yanıp ağlatma beni
Canım yanar kötü söyletme beni
Yar yolunda heba etim ömrümü
Taze iken soldurdum o gülümü
Görmez gözüm ne dününe bu günü
Yanma yürek yanıp ağlatma beni
Canım yanar kötü söyletme beni
Kayıt Tarihi : 13.10.2008 06:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)