Şiirde Pîrim A.Rahim Balcıoğlu'na
Yeniden toprağa taşa takıldın
Dökülen kirpiğe Kaş'a takıldın
Dostlar meclisinden çekip ayağı
Kuruyu bıraktın yaşa takıldın.
Ambar ambar göbek,kıyma tonlarca
Pişerken güneşte boylu boyunca
Bir tutam sünbül mü bağladı Sen'i
Kulağı bıraktın,başa takıldın?
Mor yeşil uykuda pembe rüyalar
İşveli kalçalar,sonsuz hülyâlar
Dururken önünde Meyis gibi yâr
Gerçeği unuttun,düşe takıldın.
Çoğu insan demez kendi hâlini
Bilmez akıllı mı, yoksa deli mi
Ruhunu daraltan zaman seninle
Beyhude dolaşıp,boşa takıldın.
(03.09.2005)
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 15.10.2007 20:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazı dostlar, büyük şehirlerin ruhlarında bıraktığı tortuları temizlemek için zaman zaman sözde dinlenme yerlerine yönelir, çoğunlukla da deniz kenarlarını tercih ederler.Ancak oralardaki olumsuzlukların şehirleri kat kat aşmış olduğunu gördüklerinde,yeise kapılırlar,dünyaya küserler,çoğu zaman da çatacak yerler arıyarak,özellikle en yakınlarını canından bezdirirler.Ve ruhlarını kemiren zaman,onları dinleneceklerini sandıkları yerde de yemeye devam eder.Sonunda gerçeği düşlerle silemiyeceklerini görerek,gittiklerinden daha fazla bezginlikler içinde gerçek dostlarının olduğu mekânlara dönerler.Bu şiirde, işte böyle bir düşsel yöneliş ifadelendirilmeye çalışılıyor...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!