Söyletme Beni Şiiri - Erdem Gümüş 2

Gel söyletme beni, sorma be tabip,
Eğer konuşursam, kıyamet kopar.
Gel söyletme beni, yorma be tabip.
Aşık ne yaparsa, kendine yapar.

Sevdanın derdini, çok erken kaptım,
Rabbin yarattığı, bir kula taptım,
İlan-ı aşkımı, ben gizli yaptım.
Uzak dur yanımdan, sana da seper.

El vurursam sazın, teli bağrına,
Sevdamın türküsü, gider ağrına,
Nazlı yâr sağırsa, yürek çağrına,
Vuslatı Visali, yâd eller kapar.

Sevdamın yangını, asla sönmüyor,
Ne yapsam ne etsem, cânân dönmüyor,
Böyle dert görmedim,yaram onmuyor,
Ok hedefi vurdu, neylesin siper,

Yâr mahşere diyor, aşkın devamı,
Bilmem ki neşterin, çare reva mı?
Lokman Hekim sürse, merhem deva mı?
Sevdamın yarası, ilacı teper.

Sevket tabip sevket, cânânâ beni,
Kanatıp yaramı, yorma bu teni,
Medet ummam senden, kınamam seni,
Zaten ruhum canım, tenimden sapar.

Söyletme dedim ya, yaram derindir,
Kaşıma kabuğu, altı irindir.
Gayrı Figani’ye, ölüm Şirin’dir,
Haydi tabip beni, morguna apar.