Elinde ne kalmış, mektup ve resim
Tutuştur kibriti yak arkadaş yak
Sorma neden sitem, kokar nefesim
Söyleyene değil söyletene bak
Bülbüle aşiyan güle ne olmuş
Sevgiden söz eden, dile ne olmuş
Küfretsem, kime ne, ele ne olmuş
Söyleyene değil söyletene bak
Taşlara çevirmiş gönlümü benim
Tarumar eylemiş ömrümü benim
Çok ağır bulsan da sözümü benim
Söyleyene değil söyletene bak
“Ukala, dik başlı” her ne dersen de
Umurumda değil, sitem etsen de
Gönlümde öfkeyi fark etmesen de
Söyleyene değil söyletene bak
Çıkmışsa ok yaydan, bulur hedefi
Hedef; orkestranın o kahpe şefi
Mevzuu hakaretse, benim halefi
Söyleyene değil söyletene bak
Şairin “öfkesi” sevgisi kadar
Büyüktür, yandı mı “her şeyi yakar”
Bu gönlün, yüreğin, lisan’ı “sakar”
Söyleyene değil söyletene bak
Biz böyle değildik, kem söz etmezdik
Nicedir kalp kırmak, nice, bilmezdik
Zehrine sabreder “yılan” demezdik
Söyleyene değil söyletene bak
Daha ağırı var, varmıyor dilim
“Edebi edepten” uzak değilim
Üç beş küfre varsa “biraz meyilim”
Söyleyene değil söyletene bak
Kayıt Tarihi : 5.1.2008 16:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!