Söyleşme Şiiri - Engin Yılmaz 2

Bendeniz çaresiz,kalıpları dar, yalnızlığın koynundaki malum kişi,
Hani şu hiç bir romanda figuran karakter bile olamayan
Merhabalar
Hiç bu kadar kalabalık olmamıştım
İyi ki geldiniz
Hoş mu buldunuz bilmem, şahsımı
Halbuki çok "şahsi" hoş gelmiştim ben
Mevsimleri sırasıyla yaşadığım senelerden bi'haber
Pek de vakur bir yalnızlık benimkisi
Böyle beyazımsı gibimsi de grimtrak
Her yokuşta yorulup nefesi kesilen
Her nefessiz sevişmede bırakırım kendimi de
Ne zaman yok olurum,
Bilmem.
Matemimi biraz da hicaz yaşarım
Makam-ı saba yoksunu sayılırken
Rast-ı hüzün görürüm benliğimi
Her kürdilihicazkar nağmesinde
Her şükrüm biraz daha "hüseyni" kokardı
Yalnızlığıma diyecek sözüm kalmadı da
Yorgun düştü naciz beden
Artık atmaya korkar oldu nabzım
Çünkü her hüsran denemesi dahi hüsran
Ve bazen ürkekliğim dahi acemaşiran

Ne vakit vakti gelse hüzün denemesinin
"Bu kadarı kafi" diyorum da
Kafi gelmiyor yalnızlığımın derecesine
Ağlamaklı olmak bir yanlış
Her bir yanılma payı biraz daha yakarış
Hiç olmazsa azıcık gün doğsa
Hani böyle tadımlık
Siyahtan dönse, rengarenk olsam
Arada bir gülümseme provası
Yalnızlığıma...

Bir başka deyişle gülmek güzel
İnanmazsın, yaşamak dahi güzel
Her bir kağıt parçasına mısralar karalamak
Küçücük bir ışık garantisinde
Ne güzel gülmeli bir yalnızlık kumpanyası
Afilisinden bir gülümseme
Ve sonrası yeniden güzel;
Merhaba,
Yine ben
Bir de gülerken görün beni
Çok güzel gülerdim ben çocukken;
İşte birkaç saat önce...

1 kasım 2020
kemalpaşa/artvin
saat:03.25